നിഴലുകളായി സ്വയം മാഞ്ഞിടും
ഇഴപോയൊരു തൂവാല തുമ്പിന്റെ
വിടവുകളിൽ പൂക്കും ഓർമ്മകളിൽ
അന്നാരോടും പറയാത്തൊരനുഭൂതികൾ
നിറയും നമ്മിൽ വെറുതെ..... വെറുതെ..
മൗന രാഗങ്ങൾ മീട്ടി നീ എന്റെ മുന്നിൽ
ഒരായിരം ഗാനങ്ങൾ പാടിയപ്പോൾ
മൊഴികളിൽ ഒളിപ്പിച്ച നിൻ ഹൃദയം
മിഴികളിൽ കണ്ടു ഞാൻ ആവോളം
കനവുകളോ മഴവില്ലുകൾ നീർത്തി
വിടർന്നു നമുക്കായി ഉയരെ.... ഉയരെ...
എന്റെ കൈത്തുമ്പിൽ നിന്നും നീയകലെ
പോയി മറഞ്ഞു ഇളം കാറ്റുപോലെ
മുറിവായി നെഞ്ചിൽ നിന്നോർമ്മകൾ
തഴുകാൻ വരുമോ തെന്നലായ്
ഈ ജന്മവും മറുജന്മവും കാക്കാം
നീ വരുവോളം ഞാൻ തനിയെ..തനിയെ..
അഞ്ജന വി
it reminds me a beautiful dreams , which will never happen ��
ReplyDeleteThankyou so much
Deletepolichu...viraham ..Agatha viraham
ReplyDeleteThankyou dear
Deletewe don't remember days , We remember movements.......🥰
ReplyDeleteTrue dear.... thankyou....
Delete